mijn eiland

<< terug naar bloemlezing mijn


N a u r u

en waarom zou een olympisch gewichtheffer geen president kunnen zijn van onze republiek, de fosfaatbronnen zijn uitgeput, het landoppervlak gepokt met kraters, waarom niet hetzelfde op de zeebodem proberen? een deel van de rijkdom is in het mijnbedrijf gestoken dat nu met de nieuwste technologieën exploraties in de diepzee kan maken, de mangaanknollen liggen daar maar, we kunnen ze zelf niet oprapen want we zijn ziek en dik van de fosfaatopbrengsten geworden, velen sterven jong door vetzucht en suikerziekte, het grote eiland zal ons helpen, zoals wij Australië helpen, kijk naar het asielcentrum op ons eiland waar zij de gestrandde bootvluchtelingen heen brengen.


H o n i a r a

Foto AFP, verschenen 21 april 2006. Bijschrift: Na drie dagen van brandstichting en plunderingen hebben Australische soldaten in Honiara de rust hersteld. Premier Howard waarschuwde voor nieuwe onrust. Hij wil voorkomen dat de kleine eilandstaten in de regio vervallen in corruptie en wanorde en zo veilige havens voor terroristen worden.



N i e u w – C a l e d o n i ë

 


Niet een nieuw, vulkanisch eiland, maar een oud, deel van het oude, nu onderzeese, Gondwanaland; niet éen eiland maar een gebied van vijfhonderd eilanden waarvan de vijf grootste bevolkt zijn: New Caledonia in de Stille Oceaan, ten oosten van Australië – zo genoemd door kapitein James Cook in 1775, naar de romantische benaming voor het Schotse hoogland, Caledonia.

Romantisch was het, met een schat aan nikkelerts, een rijke biodiversiteit en een soort apartheidssysteem. Naast de oorspronkelijke bevolking vinden we er nazaten van Franse gevangenen waaronder Algerijnse opstandelingen, contractarbeiders uit Azië en Europese migranten die in de ertsmijnen tewerkgesteld werden. Door de strategische ligging ten opzichte van Japan werd in 1942 een militaire basis geopend die een belangrijke rol speelde in de zeeoorlogen in de Stille Oceaan

Protesten tegen de hoge kosten van binnenlandse vluchten leidden in 2011 tot doden. De prijzen zijn te hoog voor de plaatselijke bevolking, Franse toeristen kunnen er wel komen, net zoals er eerder Franse veroordeelden heen gezonden werden, er moeten nog nakomelingen zijn van Parijse communards – ambtenaren van de overzeese strafkolonie hebben dit goed gedocumenteerd.