Maak je geen zorgen. Je hebt teveel en te weinig gezien, zoals alle mensen voor je. Je hebt teveel gehuild, misschien ook te weinig, zoals alle mensen voor je. Misschien heb je teveel liefgehad en gehaat – maar niet zo lang – twintig jaar of zo. Wat zijn nu twintig jaar? Toen was een deel van je dood, precies zoals bij alle mensen die niet meer kunnen liefhebben of haten.
Je hebt veel pijn verdragen, met tegenzin – zoals alle mensen voor je. Je lichaam was snel een last voor je, je hebt er nooit van gehouden. Dat was slecht voor je – of ook goed want aan een ongeliefd lichaam hangt de ziel niet zo erg. En wat is de ziel? Waarschijnlijk heb je er nooit een gehad, alleen verstand en dat hield geen rekening met gevoelens. Of was er soms nog iets anders? Enkele ogenblikken lang? Bij de aanblik van akkerklokjes of kattenogen en het verdriet om een mens of bepaalde stenen, bomen en beelden; de zwaluwen boven de grote stad Rome.
Maak je geen zorgen.
Ook als je met een ziel behept was, wenst zij niets anders dan een diepe, droomloze slaap. Het ongeliefde lichaam zal geen pijn meer doen. Bloed, vlees, botten en huid, alles zal een hoopje as zijn en ook de hersenen zullen eindelijk ophouden te denken. Daarvoor zij God gedankt, die niet bestaat.
Maak je geen zorgen – alles zal vergeefs geweest zijn – zoals bij alle mensen voor jou. Een hele gewone geschiedenis.
Steyr, 26.2.1970 Marlen Haushofer
Marlen Haushofer, geboren Frauendorfer, leefde van 1920 tot 1970, hoofdzakelijk in Steyr, Oostenrijk. Ze schreef onder andere die Wand (in 2012 verfilmd door Julian Pösler), Wir töten Stella, die Tapetentür en Bartl’s Abenteuer (over de kater Bartl). Ze was huisvrouw en moeder en werkte in de tandartspraktijk van haar man. Van Gennep Amsterdam heeft recent verschillende boeken van haar opnieuw uitgegeven, vertaald door Ria van Hengel. De twee eerste boeken van MH zijn onuitgegeven gebleven omdat ze handelden over een paar vrouwen die een man vermoorden (en daarmee wegkomen). De manuscripten zijn sindsdien verdwenen.
